Fransa’nın Dordogne bölgesindeki Milandes Şatosu’nda yapılan bir hafriyat, Avrupa tarihindeki tahnit uygulamalarına dair kıymetli bir buluşa imza attı. 2017 yılında keşfedilen mahzenden çıkarılan kalıntılar, tahnit süreçlerinin birinci sefer aile uzunluğu gerçekleştirildiğini ortaya koydu. Araştırmalar, 16. ve 17. yüzyılda hayatını kaybeden Caumont ailesine ilişkin 7 yetişkin ve 5 çocuğun cesetlerinin tıpkı teknikle işlendiğini gösterdi.
Tahnit, ölen kişinin iç organlarını çıkararak cesedin çürümesini engellemeyi amaçlayan bir uygulamadır ve ekseriyetle Antik Mısır ile eski Güney Amerika kültürleriyle ilişkilendirilir. Avrupa’da ise tarihi figürlerin tahnit edilmesi bilinse de, arkeolojik kayıtlarda tıpkı soydan birden fazla kişinin cesedinde bu cins süreçlere nadiren rastlanmıştı. Ayrıyeten tahnitin büyük ölçüde yetişkinlere uygulandığı düşünülüyordu. Fakat Milandes Şatosu’nda bulunan kalıntılar, bu görüşü değiştirdi.
İLK AİLE UZUNLUĞU TAHNİT UYGULAMASI
Araştırmaya nazaran, Caumont ailesinin ölen tüm üyelerinin cesetleri misal bir süreçle tahnit edilmiş. Avusturya Bilimler Akademisi’nden araştırmacılar, bu uygulamanın birinci sefer bir aile genelinde yapıldığını belirtiyor. 14 Kasım Perşembe günü Scientific Reports mecmuasında yayımlanan çalışmaya nazaran, 2 bin iskelet modülü üzerinde yapılan incelemeler, ölen yetişkin ve çocukların dikkatli ve standart bir biçimde sürece tabi tutulduğunu ortaya koydu.
İskelet kalıntılarını inceleyen araştırmacılar; kol, bacak, parmak uçları ve ayak parmakları da dahil derinin büsbütün yüzüldüğünü gösteren hassas kesim izleri tespit etti.
Araştırma grubundan Caroline Partiot, “Bu süreç, 200 yıl boyunca aktarılan bir bilgi birikiminin sonucu. Elde ettiğimiz kesim izleri, cesetlerin dikkatle işlenerek yüzeylerinin soyulduğunu gösteriyor,” dedi. Elde edilen bilgiler, Fransız cerrah Pierre Dionis’in 1708’de tanım ettiği otopsi teknikleriyle benzerlik taşıyor.
AMAÇLARI FARKLI
Bilim insanları, Caumont ailesinin tahnit sürecinin maksadının, Antik Mısır’daki mumyalamadan farklı olarak cesetleri uzun mühlet korumak olmadığını düşünüyor. Bilakis, bu uygulamanın cenaze merasimlerinde üst sınıfa ilişkin cesetlerin düzgün ve pak görünmesini sağlamak emeliyle yapıldığı iddia ediliyor. Muhtemelen aile mensupları uzak bir yerde hayatını kaybettiğinde bu süreç daha kıymetli bir hal alıyordu.
Ayrıca, araştırmacılar, aile üyelerinin vefatına bakılmaksızın bu süreçten geçirilmesinin, aristokrat statüsünün doğuştan geldiğini vurguladığını belirtiyor.