CHP Genel Başkanı Özgür Özel dün sabah saatlerinde Mersin Vilayet Başkanlığı önünde yaptığı açıklamada saat 15.00’de büyük bir sürprizi açıklayacağını söyledi. Özel kürsüye çıktı ve ‘AKP’ye kırmızı kart kampanyası’ başlattığını duyurdu. Özel’in açıklamasında, “31 Mart’ta siz sarı kartı gösterdiniz, ama Tayyip bey anlamadı. 14 bin 500 lirayla, taban fiyatla geçim olur mu? Olmaz. O vakit söylediğini yapacağız. Mersin’den başlıyoruz. İktidara kırmızı kart gösteriyoruz.” dedi. Özel’in çıkışı toplumsal medyada da tartışma konusu olurken, siyaset cephesinde daha evvel de kırmızı kart çıkışları olduğu akıllara geldi. Siyasette kırmızı kart çıkışları tartışıladursun, baskın otoriteye reaksiyonun rengi ‘kırmızı’nın tarihteki örneklerine ve çıkış noktasına bakalım…
Tepki ve başkaldırının rengi olan kırmızının, gayret tarihindeki yeri kızıl nesnelere dayanıyor. Bunlardan akla birinci geleni kızıl bayrak, isyan tarihinde birinci olarak köleler tarafından kullanıldığı belirtiliyor. Kızıl bayrak Britanya’da birinci olarak Merthyr ayaklanması sırasında Galler’de dalgalandırılıyor.
MÜCADELENİN RENGİ KANLI GÖMLEKTEN GELİYOR
1831’de William Crawshay’in sahibi olduğu kömür madenlerinde işten çıkarmalar ve düşük fiyatlar kanlı bir ayaklanmaya yol açtı. Maden personelleri, protesto hareketlerine başlayarak grev kararı aldı. Yayılan grev dalgası büyük bir harekete dönüştü ve açılan ateş sonucu çok sayıda personel hayatını kaybetti.
Bunun üzerine daha da öfkelenen çalışanlar hareketin çapını büyütür ve ölen arkadaşlarının kana bulanmış gömleğini bir sopanın ucuna takarak bunun etrafında tekrar toplanırlar. Öbür yerleşimlerden insanların da iştirakiyle kent işgal edilir. Mayıs ayından Ağustos ayına kadar devam eden işgalin akabinde büyük bir askeri birlikle burjuvazi kenti yine ele geçirir ve isyanın öncüleri idam edilir.
FRANSIZ İHTİLALİ’NDEN PERSONEL HAREKETİNE
Kızıl bayrak Fransız İhtilali’nde öncülerin elindedir ve Jakoben kulübünün bayrağı kızıldır. 1848’e gelindiğinde Marx ve Engels tarafından Komünist Manifesto’nun yayımlandığı, Luis Philippe ile bir arada Fransa’da emekçi hareketinin yükseldiği devirde kızıl bayrak artık personellerin bayrağı olmuştur. Kızıl, dünya emekçi sınıfının kendi devletini kurma fikrinin rengi olurken, Paris sokaklarından dünyadaki başka çabalara taşındı.
KIZIL BAYRAK VE KIZIL YILDIZ
Birinci paylaşım savaşında ve öncesinde emperyalistler kendi ulusal bayraklarını yükseltirken Rusya’da iktidarı ele geçiren Bolşevikler çalışanların memleketler arası bayrağını, kızıl bayrağı yükseltiyordu. Birinci işçi devleti Sovyetler Birliği (SSCB), emekçilerin “kızıl bayrağıydı”.
Sovyetler kızıl bayrakla birlikte sosyalizm gayretine yeni bir sembol ekledi: Orak çekiç ve kızıl yıldız… Orak çekiç ve kızıl yıldız 1924 yılından sonra resmi olarak SSCB bayrağında yerini aldı. Kızıl yıldız, birinci olarak Birinci Savaş’ta yer alan ve başkaldıran Rus askerlerinin kullandığı semboldü.
KIZIL ORDU
Kullanılan yalnızca kenarları kırmızı renkli olan beş kenarlı yıldız, Kızıl Ordu askerlerinin içi dolu beş kenarlı yıldızı oldu ve arma olarak kullanıldı. İç savaş periyodunda fotoğraf ve afişlerinde yer alan yıldız emekçi, köylü, asker, öğrenci ve aydın bölümü, kızılınsa sosyalizm çabasını temsil ettiği biliniyor.
Küba’da 1953 yılında Fidel Castro ve yoldaşlarının zafere ulaşan 26 Temmuz Hareketi’nde de kızıl rengi öne çıkıyor. Harekette gerillalar kızıl-siyah bayrak taşıyor, Che Guevara kızıl yıldızlı beresiyle hafızalara kazınıyor.
Latin Amerika’da yaşanan devrimci hareketin rengi haline gelen kızıl ve siyah rengi 26 Temmuz Hareketi’nden sonra birinci kullanan Nikaragua’da FSLN oldu. Sandinist Ulusal Kurtuluş Cephesi (Frente Sandinista de Liberación Nacional) tıpkı bayrağa örgütün isminin baş harflerini yerleştirdi.
Kızıl ve siyah bayrak Afrika’da ulusal kurtuluş uğraşı veren örgütler tarafından da benimsendi. Angola Halk Kurtuluş Hareketi (MPLA) kızıl-siyah bayrağın üzerinde sarı yıldız kullandı. Bayrak renkleri ve sembolleri 26 Temmuz Hareketi ile Vietkong bayraklarının karışımıdır.