Soyut düşünme devrine geçmemiş olsa bile küçük çocuklar soyut kavramlarla karşılaşabiliyorlar. İşte bu, bazen baş karıştırıcı olabiliyor. Rüzgâr, çocuk gerçekliğinde, görünmeyen lakin varlığını bildiğimiz en temel olgulardan biri.
Onu görmek için etrafını gözlemlemeyi, dinlemeyi öğrenen çocuk göremediği lakin orada daima var olan diğer bir olguyu da görmeyi öğreniyor:
Annesinin sevgisi.
“Bazen sevgimi göremeyebilirsin”
Başka bir açıdan okuduğumuzda da bu kitapta ağaç, annesinin sevgisini sorgulayan çocuğu; rüzgâr da anneyi temsil ediyor. Ve çocuğa “Bazen sevgimi göremeyebilirsin lakin o daima var; kâfi ki dikkatle bak ve dinle” önerisini getiriyor. Çok katmanlı yapısı, ikilemeleri ve sesleri merkezine koyan üslubuyla Ömür Kurt’un bu birinci fotoğraflı kitabı çocukları sıkı sıkıya kucaklamaya hazırlanıyor.
Kitaptan…
Rüzgâr görünmezdir.
Rüzgârı görmek için ağaçlara, buğday başaklarına, denizlere gereksinimimiz var.
Rüzgâr estikçe ağaçlar titrer, buğday başakları sallanır, dalgalar kıyıya çarpar ve ortaya birbirinden farklı sesler çıkar.
Sevgi de görünmezdir.
Sevgiyi görmek için ise kucaklaşmaya, gülümsemeye ve hoş sözcüklere muhtaçlık duyarız. İşte kalbimizde çoğalan sevgi lakin bu formda apaçık görülebilir.